Doorgaan naar hoofdcontent

Janek, de man met de koffer


(klik om te vergroten)

In Ljubljana, Slovenië, vond ik op een antiekmarktje langs de rivier deze fotokaart. Een man met een koffer. Hij kijkt ernstig de camera in. Zijn kleren zitten piekfijn, de hoed mooi recht, de strik op zijn plek, de leren jas als gegoten om zijn ietwat gezette lichaam, handschoenen aan, gepoetste schoenen met slobkousen: hij heeft duidelijk zijn best gedaan om als een echte heer over te komen. Enige minpuntje: zijn linker broekspijp (rechts op de foto) zit te hoog, de pijp lijkt zelfs omgeslagen. Waarom? Vond de fotograaf dat mooier? Of heeft ie dit detail over het hoofd gezien?
Achterop staat: 'Zür angenehmen Erinnerung auf deiner Janek, Maribor 21/III, 1932'. Verder geen adres, geen postzegel. Slecht Duits, dat zur met trema, Erinnerung auf in plaats van an. Waar kwam Janek vandaan? Uit Slovenië of ergens anders uit het voormalige Habsburgse rijk? Janek is zo'n naam die je in dat hele gebied tegenkomt, er valt niks over te zeggen. Maar waarom die boodschap in het Duits, als dat niet zijn moedertaal is?

Een handelsreiziger, dacht ik meteen. Die nette kleren: deze man moet representatief overkomen. Die jas en die handschoenen: hij is veel onderweg, zijn werk speelt zich voor een groot deel buiten af. Die koffer: daarin zit zijn handelswaar (maar wat?), en die moet makkelijk mee te nemen zijn.
Deze man wilde met deze fotokaart duidelijk laten zien wat hij deed. En misschien ook: hoe goed hij het had. Het is de tijd van de crisis, veel mensen zijn werkloos, maar Janek had een baan, hij was een geslaagde burger, hij kon zijn familie onderhouden.
Hij heeft hem laten maken in Fotoatelier Korner in Vincovci, zo valt te lezen op het stempel rechtsonder. Vincovci is een plaats in Kroatië. Het is de plek waar de trein stopt in Agatha Christies 'Murder on the Orient Express' (1934), vlak voor de moord. Was deze handelsreiziger (als hij dat inderdaad was; hij ziet er ook wel een beetje uit als een huurmoordenaar, met dat vage koffertje, die gehandschoende hand half in de jaszak, die ernstige blik ) ook met de Orient Express gekomen?
Voor wie was de foto bestemd? Voor zijn vrouw thuis? Dat dacht ik eerst. 'Zür angenehmen Erinnerung an deiner Janek' - om zich Janek voor de geest te halen terwijl hij ver weg in Maribor, een stadje in Slovenië, de kost wint. Maar toen dacht ik: adres noch postzegel, Duits terwijl dat waarschijnlijk niet zijn eerste taal was - heeft hij deze foto misschien rechtstreeks aan iemand overhandigd? Ergens onderweg, in een hotel of een cafe bijvoorbeeld? Zijn minnares? Een Sloveense met wie hij Duits sprak omdat hij zelf uit een ander land kwam? Ontmoet op doorreis in Maribor, maart 1932.
Die Janek, ziet er toch zo netjes burgerlijk uit.

En nu vermoed ik ook: die minnares moet de kaart jarenlang hebben bewaard, anders was ie niet, meer dan zeventig jaar later, opgedoken op een antiekmarkt in Ljubljana. Misschien is ze nog maar een paar jaar geleden, op hoge leeftijd, gestorven. Zou ze altijd van Janek, de man met de koffer, zijn blijven dromen?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Lof der eurocraten

Mijn artikel over het essay Der Europäische Landbote van de Oostenrijkse schrijver Robert Menasse. Dit stuk verscheen in de Vrij Nederland van 9 februari 2013. Robert Menasse toog naar Brussel en schreef een verrassend, tegendraads essay over de EU: een transparant, helemaal niet duur instituut waarin hardwerkende, verlichte ambtenaren kleinzielige nationale belangen overstijgen. door Henk van Renssen Dat Jeroen Dijsselbloem voorzitter is geworden van de Eurogroep, de ‘invloedrijke’ vergadering van de ministers van Financiën van de EU-lidstaten, is ‘goed voor Nederland’, zo klonk de afgelopen weken alom. Maar wat betekent dat eigenlijk in deze context, ‘goed voor Nederland’? Worden er dan Nederlandse belangen behartigd die anders niet behartigd zouden worden? En is goed voor Nederland ook goed voor Europa? Of hoeft dat niet, gaat het er simpelweg om zoveel mogelijk voor jezelf weg te slepen uit de Europese ruif, is Dijsselbloem niet meer dan de nieuwste Nederlandse aanvoe...

De omstanders bij de Holocaust

Wegkijken, verdraaien en ramen dicht Hebben echt zoveel mensen in de oorlog ‘nichts gewusst’ van de Holocaust? Drie historici spitten in het selectieve geheugen van daders die zich omstanders waanden en omstanders die keuzes moesten maken. door Henk van Renssen in Vrij Nederland 41, 2013 Ik was tot diep in de avond op kantoor aan het werk. Ik was op vakantie. Ik deed toen even iets anders. Ik zat thuis met een griepje. Ik was naar de bruiloft van mijn zoon. Het gebeurde nét nadat ik was overgeplaatst. Zomaar een paar van de verhaaltjes die ex-nazi’s na de oorlog vertelden als hun werd gevraagd waar ze waren geweest op een bepaald heikel moment in de Tweede Wereldoorlog. Het is dus niet helemaal waar, schrijft de Britse hoogleraar Duitse geschiedenis Mary Fulbrook in haar boeiende studie Een kleine stad bij Auschwitz. Gewone nazi’s en de Holocaust, dat de duizenden lagere ambtenaren en plaatselijke bestuurders die de ruggengraat vormden van het civiele bestuur in het...

Het jaar 1945 volgens Ian Buruma

Ian Buruma laat in zijn geschiedenis van het jaar 1945 zien dat de Tweede Wereldoorlog een cesuur in onze geschiedenis aanbracht. door Henk van Renssen in Vrij Nederland 40, 5 oktober 2013 Dat heel Europa vlak na de bevrijding in 1945 ‘een groot matras’ was waar ‘alles zoop en naaide’, zoals Remco Campert schreef in zijn beroemde gedicht ‘Niet te geloven’, blijkt niet alleen een dichterlijke, maar ook een historische waarheid te zijn. In zijn nieuwe boek 1945 wijt de Nederlands-Britse historicus Ian Buruma zijn hele eerste hoofdstuk aan de seksuele uitspattingen die dat bewuste jaar volgden op de komst van de geallieerden in Europa en Japan. Zelfs voormalige concentratiekampen als Bergen-Belsen, schrijft hij, waar uitgemergelde ex-gedetineerden tussen de opgestapelde lijken wachtten op terugkeer naar huis, waren al snel ‘plekken van koortsachtige seksuele activiteit geworden’. Is dat belangrijk om te weten? Wel in het verhaal van Buruma. De befaamde journalist, historic...