Doorgaan naar hoofdcontent

Janek, de man met de koffer


(klik om te vergroten)

In Ljubljana, Slovenië, vond ik op een antiekmarktje langs de rivier deze fotokaart. Een man met een koffer. Hij kijkt ernstig de camera in. Zijn kleren zitten piekfijn, de hoed mooi recht, de strik op zijn plek, de leren jas als gegoten om zijn ietwat gezette lichaam, handschoenen aan, gepoetste schoenen met slobkousen: hij heeft duidelijk zijn best gedaan om als een echte heer over te komen. Enige minpuntje: zijn linker broekspijp (rechts op de foto) zit te hoog, de pijp lijkt zelfs omgeslagen. Waarom? Vond de fotograaf dat mooier? Of heeft ie dit detail over het hoofd gezien?
Achterop staat: 'Zür angenehmen Erinnerung auf deiner Janek, Maribor 21/III, 1932'. Verder geen adres, geen postzegel. Slecht Duits, dat zur met trema, Erinnerung auf in plaats van an. Waar kwam Janek vandaan? Uit Slovenië of ergens anders uit het voormalige Habsburgse rijk? Janek is zo'n naam die je in dat hele gebied tegenkomt, er valt niks over te zeggen. Maar waarom die boodschap in het Duits, als dat niet zijn moedertaal is?

Een handelsreiziger, dacht ik meteen. Die nette kleren: deze man moet representatief overkomen. Die jas en die handschoenen: hij is veel onderweg, zijn werk speelt zich voor een groot deel buiten af. Die koffer: daarin zit zijn handelswaar (maar wat?), en die moet makkelijk mee te nemen zijn.
Deze man wilde met deze fotokaart duidelijk laten zien wat hij deed. En misschien ook: hoe goed hij het had. Het is de tijd van de crisis, veel mensen zijn werkloos, maar Janek had een baan, hij was een geslaagde burger, hij kon zijn familie onderhouden.
Hij heeft hem laten maken in Fotoatelier Korner in Vincovci, zo valt te lezen op het stempel rechtsonder. Vincovci is een plaats in Kroatië. Het is de plek waar de trein stopt in Agatha Christies 'Murder on the Orient Express' (1934), vlak voor de moord. Was deze handelsreiziger (als hij dat inderdaad was; hij ziet er ook wel een beetje uit als een huurmoordenaar, met dat vage koffertje, die gehandschoende hand half in de jaszak, die ernstige blik ) ook met de Orient Express gekomen?
Voor wie was de foto bestemd? Voor zijn vrouw thuis? Dat dacht ik eerst. 'Zür angenehmen Erinnerung an deiner Janek' - om zich Janek voor de geest te halen terwijl hij ver weg in Maribor, een stadje in Slovenië, de kost wint. Maar toen dacht ik: adres noch postzegel, Duits terwijl dat waarschijnlijk niet zijn eerste taal was - heeft hij deze foto misschien rechtstreeks aan iemand overhandigd? Ergens onderweg, in een hotel of een cafe bijvoorbeeld? Zijn minnares? Een Sloveense met wie hij Duits sprak omdat hij zelf uit een ander land kwam? Ontmoet op doorreis in Maribor, maart 1932.
Die Janek, ziet er toch zo netjes burgerlijk uit.

En nu vermoed ik ook: die minnares moet de kaart jarenlang hebben bewaard, anders was ie niet, meer dan zeventig jaar later, opgedoken op een antiekmarkt in Ljubljana. Misschien is ze nog maar een paar jaar geleden, op hoge leeftijd, gestorven. Zou ze altijd van Janek, de man met de koffer, zijn blijven dromen?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Voetballen in het verzorgingstehuis

In de jaren tachtig lag mijn oma op een zaal in een 'verzorgingstehuis'. Elke zondagmiddag gingen we met het hele gezin op bezoek. Bij mooi weer maakten we een wandeling in de tuin. (klik om te vergroten) Nee, niet in Spierdijk, niet bij bejaardencentrum ' 't Oeverland'. Maar ik moest wel aan de zondagse wandelingen denken toen ik deze kaart vond. Het gazon, het paadje met de paaltjes, die lage lampen, de dunne boompjes en natuurlijk, helemaal links, de oranje zonweringen, zo was het bij ons in Apeldoorn ook. Mijn broer en ik rennen over het gras, mijn moeder duwt de rolstoel van mijn oma, mijn vader slentert mee. Zou mijn oma voor zeg haar vijftigste ooit rekening hebben gehouden met de mogelijkheid dat ze in een bejaardentehuis, en daarna in een verzorgingstehuis terecht zou komen? Hoe zag voor een meisje uit het begin van de eeuw, zoals op deze kaart... (klik om te vergroten) ... of op deze... (klik om te vergroten) ... de verre toekoms

Post van de dictator

Post is het ideale middel om te laten zien wie er de baas is. Mensen laten elke dag wel enveloppen en pakketjes door hun handen gaan. Vrijwel ongemerkt glijdt hun blik dan even over de postzegels. En wie zien ze daar: de koningin, de president, de dictator. Een paar jaar geleden was ik in Libië. Daar kon je in kleine winkeltjes naar postzegels vragen en dan kwam de verkoper op de proppen met vellen vol prachtige afbeeldingen. Ware kunstwerkjes: hele schilderijen ontvouwden zich over meerdere postzegels. Zonde om ze uit te scheuren. Held op al die platen: kolonel Khadaffi. (klik op de plaatjes om te vergroten) Deze is in 1983 gemaakt ter ere van de 14e verjaardag van de revolutie van 1 september. Khadaffi omringd door zijn vrouwelijke lijfwacht. Hij deelt diploma's uit. Op de achtergrond een Russische Katusha-raketwerper. Prachtig, huiveringwekkend. In april 1986 liet president Reagan Libië bombarderen, waarbij een dochtertje van Khadaffi omkwam. Vereeuwigd op een postzegel

Het jaar 1945 volgens Ian Buruma

Ian Buruma laat in zijn geschiedenis van het jaar 1945 zien dat de Tweede Wereldoorlog een cesuur in onze geschiedenis aanbracht. door Henk van Renssen in Vrij Nederland 40, 5 oktober 2013 Dat heel Europa vlak na de bevrijding in 1945 ‘een groot matras’ was waar ‘alles zoop en naaide’, zoals Remco Campert schreef in zijn beroemde gedicht ‘Niet te geloven’, blijkt niet alleen een dichterlijke, maar ook een historische waarheid te zijn. In zijn nieuwe boek 1945 wijt de Nederlands-Britse historicus Ian Buruma zijn hele eerste hoofdstuk aan de seksuele uitspattingen die dat bewuste jaar volgden op de komst van de geallieerden in Europa en Japan. Zelfs voormalige concentratiekampen als Bergen-Belsen, schrijft hij, waar uitgemergelde ex-gedetineerden tussen de opgestapelde lijken wachtten op terugkeer naar huis, waren al snel ‘plekken van koortsachtige seksuele activiteit geworden’. Is dat belangrijk om te weten? Wel in het verhaal van Buruma. De befaamde journalist, histor