Sommige foto's hebben niks met elkaar gemeen, behalve dan dat ze mij ooit zijn opgevallen en ik ze in mijn fotodoos heb gestopt. Maar waarom deed ik dat eigenlijk? Soms weet ik het zelf niet precies, vond ik het gewoon mooie of intrigerende plaatjes. Misschien dat een vergelijkend onderzoek toch iets gemeenschappelijks oplevert. Tussen de volgende twee foto's bijvoorbeeld.
De eerste vond ik op een rommelmarkt in Lissabon. Het is een klein fotootje, past in mijn handpalm, van een schakende man.
(klik om te vergroten)
Hier fascineerde me meteen van alles aan. De compositie van het tafereel bijvoorbeeld. De schaker lijkt een houten vuilnisbak te gebruiken als schaaktafel, terwijl hij precies zo'n vuilnisbak heeft gekanteld om op te kunnen zitten. Dat geeft een grappig effect. Buiten beeld zie ik een tweede schaker, haaks op de eerste, geconcentreerd achter de stoel, nu tafel, zitten. Hij zit ook weer op een gekantelde vuilnisbak, waaraan weer iemand zit te schaken... en zo helemaal rond, als in een ets van Escher.
Vuilnisbak is tafel en stoel tegelijk, teken van inventiviteit met weinig middelen. Ik dacht meteen: zwervers in een park. De oude schoenen van de man, zijn stoffige pak, zijn ineengedoken houding, het puin aan zijn voeten en de te korte (of te hoog opgetrokken) broekspijpen: bevestigen die de theorie, of lijkt dat maar zo? Misschien is hij wel een vluchteling in een vluchtelingenkamp - hij lijkt het door die opgetrokken schouders koud te hebben. Trouwens, bij nader inzien ligt meer voor de hand dat dit een arme gepensioneerde is die met andere oude mannen in het park samenkomt om de tijd te verdrijven - ik herinner me dat ik ze bezig heb gezien in de parken van Lissabon. Maar misschien was hij ook wel iemand die op een wandeling met vrienden even wat vuilnisbakken heeft verschoven om een partijtje schaak tijdens de lunch te kunnen spelen. Hij speelt met wit, en staat op het punt een zet te doen - eigenlijk een actiefoto dus. Wie zou de foto hebben gemaakt? De fotograaf van de schaakclub? Wie het ook is, hij of zij heeft het beeld zorgvuldig uitgesneden, zodat het effect ontstaat van een doorkijk naar een andere, stille wereld. Een spelletje schaak, een rustmoment.
De tweede foto kocht ik op internet:
(klik om te vergroten)
De camera is negentig graden opzij gedraaid. Geen man en profil meer, maar een vrouw die recht in de lens kijkt. Ze lijkt op een dikke houten balk te zitten, die deel uitmaakt van een bouwsel - de balustrade van een soort veranda misschien. In een tuin? Dan een hele grote tuin, want in de verte zijn nog bomen te zien. Of zit ze in een park of natuurgebied? Heeft ze gewandeld? Haar witte schoenen zijn vies bij de neus, misschien wel. Toch lijken het me geen echte wandelschoenen. Maar misschien was dat in die tijd (welke tijd? jaren dertig?) anders. Ze lijkt het koud te hebben, ondanks die warme trui heeft ze haar armen om haar benen geslagen. Die broek met korte pijpen was misschien toch niet zo'n goed idee.
Naar wie kijkt ze? Haar geliefde, haar vader, een vriendin? Ze lacht niet. Ze kijkt verstoord. Ze is gestoord. Ze was aan het nadenken. Waarover? Ze had ook een rustmoment.
De eerste vond ik op een rommelmarkt in Lissabon. Het is een klein fotootje, past in mijn handpalm, van een schakende man.
(klik om te vergroten)
Hier fascineerde me meteen van alles aan. De compositie van het tafereel bijvoorbeeld. De schaker lijkt een houten vuilnisbak te gebruiken als schaaktafel, terwijl hij precies zo'n vuilnisbak heeft gekanteld om op te kunnen zitten. Dat geeft een grappig effect. Buiten beeld zie ik een tweede schaker, haaks op de eerste, geconcentreerd achter de stoel, nu tafel, zitten. Hij zit ook weer op een gekantelde vuilnisbak, waaraan weer iemand zit te schaken... en zo helemaal rond, als in een ets van Escher.
Vuilnisbak is tafel en stoel tegelijk, teken van inventiviteit met weinig middelen. Ik dacht meteen: zwervers in een park. De oude schoenen van de man, zijn stoffige pak, zijn ineengedoken houding, het puin aan zijn voeten en de te korte (of te hoog opgetrokken) broekspijpen: bevestigen die de theorie, of lijkt dat maar zo? Misschien is hij wel een vluchteling in een vluchtelingenkamp - hij lijkt het door die opgetrokken schouders koud te hebben. Trouwens, bij nader inzien ligt meer voor de hand dat dit een arme gepensioneerde is die met andere oude mannen in het park samenkomt om de tijd te verdrijven - ik herinner me dat ik ze bezig heb gezien in de parken van Lissabon. Maar misschien was hij ook wel iemand die op een wandeling met vrienden even wat vuilnisbakken heeft verschoven om een partijtje schaak tijdens de lunch te kunnen spelen. Hij speelt met wit, en staat op het punt een zet te doen - eigenlijk een actiefoto dus. Wie zou de foto hebben gemaakt? De fotograaf van de schaakclub? Wie het ook is, hij of zij heeft het beeld zorgvuldig uitgesneden, zodat het effect ontstaat van een doorkijk naar een andere, stille wereld. Een spelletje schaak, een rustmoment.
De tweede foto kocht ik op internet:
(klik om te vergroten)
De camera is negentig graden opzij gedraaid. Geen man en profil meer, maar een vrouw die recht in de lens kijkt. Ze lijkt op een dikke houten balk te zitten, die deel uitmaakt van een bouwsel - de balustrade van een soort veranda misschien. In een tuin? Dan een hele grote tuin, want in de verte zijn nog bomen te zien. Of zit ze in een park of natuurgebied? Heeft ze gewandeld? Haar witte schoenen zijn vies bij de neus, misschien wel. Toch lijken het me geen echte wandelschoenen. Maar misschien was dat in die tijd (welke tijd? jaren dertig?) anders. Ze lijkt het koud te hebben, ondanks die warme trui heeft ze haar armen om haar benen geslagen. Die broek met korte pijpen was misschien toch niet zo'n goed idee.
Naar wie kijkt ze? Haar geliefde, haar vader, een vriendin? Ze lacht niet. Ze kijkt verstoord. Ze is gestoord. Ze was aan het nadenken. Waarover? Ze had ook een rustmoment.
Reacties