Doorgaan naar hoofdcontent

Een russisch kaartje









(klik om te vergroten)
'De socialistische hervorming van de landbouw', staat op deze Russische Sovjet-kaart die ik in Moskou vond, 'vereist ingrijpende maatregelen van de kolchozencoöperaties en de bevolking van de landbouwgebieden. Laten we ons verzetten tegen de koelakken [de grootgrondbezitters] die ons beletten een socialistisch land op te bouwen.'
Van het kaartje zijn een miljoen exemplaren gedrukt, vertellen de kleine lettertjes onderaan. Er staat een gezellige tekening op van een paar boeren die met hulp van de modernste technologie - stoomploegen - hun land bewerken. Op de achtergrond stoere elektriciteitsdraden.


Achterop heeft de anonieme verzender een dringend verzoek geschreven voor T.V. Oestjoeg , hoofd van de cursusschool van de voorbereidende groep van de landbouwtechnische school. Ondergetekende heeft zijn gegevens opgestuurd voor het voorbereidende jaar van de school. Het is nu 17 februari 1931 en hij heeft nog steeds niks gehoord. De school begint al op 20 februari en ligt 130 werst (kilometer) ver weg. Wat nu te doen?

De kaart is waarschijnlijk geproduceerd in het kader van het eerste vijfjarenplan van Stalin uit 1928. Stalin had een collectivisatie van alle boerderijen bevolen. Verzet van de boeren en een slechte uitvoering van de plannen leidde tot hongersnood en uiteindelijk naar schatting enkele miljoenen doden.

Reacties

Lisa zei…
De boeren hebben het inderdaad zwaar te verduren gehad. Hier in Tsjechië was dat ook zo. Laatst zag ik een documentaire over vrouwelijke politieke gevangenen uit de jaren 50/60. Eén van hen had tien jaar vastgezeten en had martelingen en vernederingen ondergaan. Het enige wat ze fout had gedaan, was dat ze de dochter van een goed gesitueerde boer was. De boerderij was in beslag genomen door de communisten. In de film ging ze terug en toen ze de vervallen bouwval zag kon ze alleen maar huilen.
Veel van de vrouwen uit de film waren tijdens hun verblijf in de gevangenis heel weerbaar geworden. De solidariteit onder de vrouwen was er heel sterk. Maar de boerendochter, die nooit enige politieke activiteit had ondernomen, was een gebroken vrouw toen ze eindelijk vrijgelaten werd.

Soms loop ik hier rond en denk ik: hoe kan dat toch allemaal gebeurd zijn? Zo'n normaal land en zulke normale mensen.
9:24 a.m.
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Blote voeten in het buitenbad

Raadseltje: waar is dit de ingang van: (klik om te vergroten) Bruine dakranden, bruine raamkozijnen, donkere ramen, beige baksteen, een perkje met vage struiken voor de deur: typisch die anonieme laagbouw uit de jaren zeventig. Vorm zonder functie, en dus multifunctioneel. Ik kan me uit mijn jeugd een kerk herinneren die er zo ongeveer uitzag, een apotheek, meerdere scholen, een bejaardentehuis en een bibliotheek (in witte uitvoering). Geeft het gebouw op de kaart toegang tot een conferentieoord, een begraafplaats, een bedrijventerrein? Als je de letters op de gevel hebt ontraadseld, weet je het: Aldert van der Zwaardbad - een zwembad. Het staat in Hoofddorp en het bestaat nog steeds. Misschien dat de vlag het al weggaf. Om de een of andere reden staan bij zwembaden altijd vlaggen. Voor het strandgevoel? Bij een begraafplaats zie je ze minder. Het buitenbad waar ik in de zomers van mijn jeugd naartoe fietste heette Malkenschoten. Het was wel een halfuur rijden, ik herinner m
5 reacties
Meer lezen

Caffe Hausbrandt

Een koffiepot die lachend zijn eigen koffie drinkt is het logo van caffè Hausbrandt. Dit servetje heb ik meenomen uit cafe Central in Triëst, het café waarover de Italiaan Claudio Magris schrijft in zijn boek Microcosmi en waar een geschilderd portret van de schrijver hangt. Het merk stamt uit Triëst en is opgericht in het jaar 1892. Ik ken het niet, maar ik zag het op mijn reis in de regio achtereenvolgens in Triëst (Italie), Rijeka (Kroatië) en Ljubljana (Slovenië). Alle drie steden behoorden voor 1918 tot het Oostenrijk-Hongaarse rijk. Is dit merk teken van een opleving van het Midden-Europese gevoel en Midden-Europese welvaart, over de nieuwe grenzen heen, of een kapitalistische truc? (Zes weken later zag ik in Moskou een luifel van caffè Hausbrandt; zelfs de voormalige bezetter wordt veroverd!). Kijk trouwens eens op de Nederlandse stations. De reclameposters voor eten en drinken in de kiosks lijken opvallend veel op het lachende koffiepotje.
3 reacties
Meer lezen

Er zweeft een fiets door de kalverstraat

(klik om te vergroten) Deze kaart van de Kalverstraat in Amsterdam is in 1952 verstuurd door een Amerikaan die het thuisfront wil laten zien waar hij had gewandeld. Een typisch jaren vijftig tafereeltje: vrouwen in lange rokken, mannen in pak, iedereen blank, en iemand heeft gewoon een pakje achter op zijn fiets laten zitten. Een mooie voorjaarsdag. Producent van de kaart is Uitgeverij Rembrandt. De foto hangt momenteel op posterformaat in boekhandel Scheltema, in een tentoonstelling met foto's van Amsterdam. Uitgeverij Rembrandt heeft de kaart later laten herdrukken. Deze is verstuurd in 1956: Wat klopt er niet? De twee vrouwen op de voorgrond zijn weg. Weggeretoucheerd. Zou het toch te gewaagd zijn geweest, twee van die achterwerken prominent op de voorgrond, ondanks die zedelijke rokken? Hebben boze kopers protest aangetekend? Of hebben de vrouwen zichzelf herkend en wilden ze van de foto verwijderd worden? En waarom heeft Uitgeverij Rembrandt niet gewoon een nieuw
4 reacties
Meer lezen